San Francisco-Amsterdam

Wederom niet al te best geslapen...wat een lawaai is dat hier 's nachts.
We kregen ook nog een berichtje uit het verre België dat neefje Tuur is geboren...Proficiat, Tinne en Wim...
Vlug nog wat kleins halen bij Starbucks om te eten op de kamer.
Koffers staan al klaar voor vertrek...om nog iets te gaan doen in San Francisco hebben we te weinig tijd, dan maar wat tv kijken, lezen, surfen,...ben al best zenuwachtig om straks het vliegtuig op te moeten.
Iets na 10u staat Oscar te wachten voor het hotel en kunnen we de koffers laden. Vermits Ellen reeds met een andere tour is begonnen zal Jet ons begeleiden naar de luchthaven. Tijdens onze rit er naartoe belt Ellen Jet nog op om ons nog te bedanken voor de fijne rondreis en om ons een veilige terugreis te wensen. Leuk om haar nog ff te horen.
Na ongeveer een half uurtje zijn we aan de luchthaven. Jet begeleidt ons nog naar de check-in en dan zetten we onze terugreis alleen verder. We gaan maar direct door naar de Security Control wanneer we ingecheckt zijn...schoenen uit, riemen uit, zakken leeg, jassen en sjaals uit, door de bodyscan...pfff...wat een drukte is het daar, maar veiligheid boven alles natuurlijk...
Nog wat shopjes binnen en een kleinigheidje eten en dan wachten tot we mogen boarden.
Het boarden gaat vrij vlot, naast Swa zit echt een vervelende jongen...die vraagt vanalles aan hem, zeurt (in een soort Engels) over dat ie te weinig plaats heeft en wil al direct iets drinken ook al zijn we nog niet vertrokken.
De piloot (ze zijn weer met z'n drie) laat ons even weten dat de vlucht normaal korter zal zijn dan tien uren...dus eerder op Amsterdam, dat zou niet slecht zijn.
Richting de runway is het nog even aanschuiven want er zijn nog zo'n tien vliegtuigen voor ons die moeten opstijgen. Wanneer het onze beurt is krijg ik het weer heel benauwd...het is een erg bumpy opstijgen dit keer...pfff...dit went echt nooit...wanneer we voldoende geklommen zijn probeer ik nog een glimp op te vangen van het vasteland van de States...bye, bye USA...het was weer de moeite en we komen zeker nog es terug.
Ik zet m'n horloge alvast 9 uren vooruit en hoop na het eten wat te kunnen slapen, kwestie om straks hopelijk wat minder last te hebben van de jetlag.
Eerst een zakje amandelen knabbelen, dan de warme maaltijd, niet slecht maar vorige keer beter. We hebben al best veel turbulentie gehad. We zitten gemiddeld op 11 km hoogte aan een snelheid van ongeveer 1000 km/uur. Slapen zit er nog niet in dus dan maar filmke kijken...Gooische Vrouwen 2. Tijdens de film komt er melding op het schermpje om alle ramen af te sluiten. We vliegen nu immers andere tijdzones in en dus ook in de nacht. Eerst film afkijken en dan poging doen om te slapen. Maar noppes, slapen lukt me niet. En maar goed ook, anders had ik het stroopwafeltje dat ze gingen uitdelen nog gemist ;) Dan nog maar een filmke zien...en wat blijkt, ze hebben Fifty Shades of Grey ook in hun aanbod. Die heb ik nog niet gezien...ik weet het, het vliegtuig is misschien niet de ideale plek om deze film te zien maar ik ben te nieuwsgierig. En het is al zo warm hier ;)...eindconclusie...goeie film, maar boeken zijn beter en heel spijtig dat enkel het eerste boek verfilmd is. En zo zijn we weer bijna twee uren verder en is de zon alweer aan het opkomen. En zo is het ook ineens donderdag, ook al zijn we op woensdag vertrokken.
Dan nog een ontbijtje en niet veel later voel ik dat het vliegtuig begint te dalen. Dat geeft toch altijd een vervelend gevoel in m'n hoofd. Dan wordt de landing ingezet, de touchdown en het afremmen verloopt niet zo stabiel maar gelukkig staan we weer veilig aan de grond. Het duurt nog een tijdje voor we naar de gate zijn getaxied en het is ook nog ff wachten tot iedereen van het vliegtuig is. Vlug naar de douane en dat gaat vlot vooruit. De eerste koffers van onze vlucht zijn al van de band aan het rollen. Koffer één is er redelijk vlug, op koffer twee is het ff wachten...we nemen afscheid van de groep en gaan richting uitgang op zoek naar de shuttlebus die ons naar de parking zal brengen. We kunnen direct op zo'n bus en niet veel later staan we naast ons toeteke...blijkbaar heeft wel iemand met z'n deur tegen de onze geslagen want er zit wat beschadiging op...hopelijk is het nog weg te werken.
Het buitenrijden verloopt niet vlot...we moeten zogezegd nog €152,50 betalen voor de parking terwijl ik alles al had betaald. Dus nog ff naar madammeke van de balie. 'Oh, dan heeft u bij het arriveren de code niet goed ingegeven' krijg ik te horen...vlug even kaartje in toestelletje en dan terug proberen...en weg kunnen we...
Autorijden voelt wat vreemd na bijna drie weken zegt het ventje...
Na ongeveer anderhalf uur zijn we thuis, vlug al wat uit de koffers halen en een wasmachine opzetten...de tuin is precies ook aan wat onderhoud toe...ff visjes en kippetjes checken...
En dan...naar ons Mila...wat heb ik mijn hondje gemist...en zij is ook blij om ons te zien. Het doet deugd om haar te kunnen knuffelen. Ons ma en pa hebben al eten op tafel staan voor ons...we voelen dat de jetlag al de overhand aan het nemen is...dat zal nog wel enkele dagen aanhouden...
En zo sluiten we wederom een fantastische reis af en ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen laten meegenieten van wat wij ginds allemaal te zien hebben gekregen en hebben beleefd. Nu nog een fotoboek samenstellen van deze trip naar de Westkust van de States en feel free om hem eens te komen bekijken als hij af is.
Er komt vast en zeker nog een andere trip...en wie weet mogen jullie dan ook weer mee...bye, bye...