Bryce Canyon-Las Vegas

Vandaag wat met een dubbel gevoel wakker geworden, wat last van heimwee denk ik...wat mis ik mijn Milake, ik zou ze zo graag eens willen knuffelen...we nemen een sober ontbijtje op de kamer, koffers laden en vertrek om 8u...'on the road to Las Vegas', wat zal dat een shock geven straks, van pure natuur naar een onwerkelijke wereld van glitter and glamour...Swake heeft trouwens al een flinke show verkocht met zijn Stetson cowboyhoed...ja, ja...hij heeft er één gekocht en hij staat er héél goed mee...mij past ie ook dus straks nog vechten om dat ding...:)
Na ongeveer anderhalf uurtje rijden stoppen we eerst aan White Mountain Trading Post...vlug wat koffie en 'hot chocolate', blueberry muffin en cinnamon roll...het zonnetje heeft er ook zin in vandaag. Het is hier ontzettend druk en ik wil hier ook zo vlug mogelijk terug weg. Ik kan er vandaag niet zo goed tegen, hopelijk straks wat beter want Las Vegas zal ook niet zo rustig zijn.
De bus terug in en nog 12 mijl tot Zion National Park...Zion betekent trouwens 'een plek van rust'...en was de vroegere naam voor Jeruzalem...
Het wegdek in het park is er opgenomen in het landschap, de wegen hebben er een rode kleur zoals het zand rondom het wegdek. We rijden doorheen het prachtige park, wederom een sterk staaltje van moeder natuur wat we hier te zien krijgen. Eigenlijk is Zion National Park een imponerende roodkleurige zandstenen kloof. We moeten door een tunnel waar telkens maar één rijrichting doorheen mag. De ranger geeft aan de laatste die door mag rijden een stokje en als deze door de tunnel is gegaan geeft ie het aan de ranger aan de andere kant van de tunnel. Zo weet deze dat de andere rijrichting veilig kan vertrekken. Ook deze geeft op zijn beurt een stokje aan de laatste die door mag rijden. En zo gaat dat heel de dag door...buiten het feit dat men moet betalen om het park in te mogen moet er ook voor de tunnel nog betaald worden. De tunnel is één grote donkere koker. Af en toe staan er aan de kant enkele openingen in de tunnel met een geweldig uitzicht. Wanneer we uit de tunnel komen zitten we heel hoog. Even verder een 5 minuten fotostop...boven ons tussen de rotsen zien we enkele roofvogels (vermoedelijk gieren) rondcirkelen.
Even verder stoppen we aan de Zion Lodge...hier mogen we een uurtje gaan wandelen of gewoon een uurtje luilekkerend genieten van het fenomenale uitzicht.
We kiezen er voor om toch een stukje te gaan wandelen. We lopen langs een riviertje en komen aan een plekje dat 'Dessert Oasis' heet. Hier kan je onder watervalletjes doorlopen en hoor je een massaal gekwaak van treefrogs...het is ondertussen al behoorlijk warm geworden. Zion' s betekenis 'een plek van rust' kunnen we bij deze bevestigen...Na het uurtje lichaamsbeweging terug de bus in en verlaten we het wondermooie Zion National Park om naar onze lunchplaats te rijden. We passeren Springdale en Rockville, dit zijn plekjes te vergelijken met het gezellige Moab van enkele dagen geleden. In Rockville zien we nog een plek waar er grote rotsblokken naar beneden zijn gevallen. De bewoners hebben er hun huisje gewoon rondom gebouwd...ik zou hier toch niet durven bouwen want als je sommige blokken ziet op de flanken denk ik wel dat er hier nog vele blokken naar beneden zulken donderen. We genieten trouwens nog even van de 'red rocks' want die gaan we nu volgens de reisleidster definitief achter ons laten.
Met het liedje 'Highway to Hell' (laat ons hopen van niet, maar dit was een verzoekje van iemand in de bus) van Shocking Blue, rijden we Highway Interstate 15 op. Deze Highway zal ons tot in Las Vegas brengen. Toch zien we nog wat mooie 'red rocks' opduiken...het en der duiken er diverse woonwijken op midden in de woestijn...
Na ongeveer 1,5 uur rijden bereiken we St. George...een plaatsje waar vele outlet-shops zijn. Hier zullen we lunchen...we gaan eten bij 'The Mongolian BBQ', je kan hier een bowl vullen met vlees, groenten, noodels en saus naar keuze...twee koks bakken al rondgaand (bijna dansend) de inhoud dan op een grote bakplaat met grote spaanders, wanneer alles gebakken is gaat alles terug in de bowl en worden we naar tafel begeleid. Daar staat dan nog een kippensoepje en wat rijst klaar. Ook brengen ze nog wat 'Fortune Cookies'...het was echt lekker en onze 'Fortune Cookies' hadden ook leuke boodschappen voor ons...nog vlug een broodje bij Subway halen voor straks in Las Vegas (staat nog avondtour op programma, dus dan hoeven we alvast niet nog vlug op zoek naar iets om te eten)...bij de Cold Stone Creamery haalt die snoeper hier nog een ijsje waarvan ze de bol eerst op de toonbank leggen en in het midden sausjes en brownie kappen en dit dan onder mekaar kneden...hij is in z'n nopjes met z'n ijsje. Ik hou het bij een blueberry banana smoothie.
Na een uurtje in St.George terug de bus op richting Las Vegas. We komen nu even terug in de staat Arizona om dan weer in Nevada te komen...we gaan onze klok weer een uurtje terugzetten. Dit is het verloren uurtje van in Utah dat we nu terugkrijgen.
We gaan dwars door woestijngebied heen...niet wat wij van een woestijn kennen met allemaal zand maar allemaal afwisselend rotsen,heuvels en vlaktes met cactussen en nog andere ietwat verdorde struikjes...de temperatuur klimt ook gestaag naar omhoog....91°F of zo'n 32°C... It will be very, very hot in Las Vegas...
Na zo'n twee uren rijden bereiken we de fantasiestad Las Vegas...onder 'Viva Las Vegas' van Elvis Presley...toch wel klein kippenvelmomentje...we worden afgezet aan ons hotel...Rio All-Suites Hotel & Casino. Vanaf de eerste seconde zie ik het al, hier ga ik geen rust kunnen vinden. Vanaf de lobby puilt het uit van de speel- en gokautomaten en speeltafels. Bijna nergens is er daglicht...this is NOT my kind of thing...onze kamer is heel ruim, zelfs met een salonnetje, maar het is er nooit stil. Extra groot minpunt is dat er geen gratis wifi is en ik vertik het om ervoor te betalen. Als alles zo groots en decadent moet hier
kan free wifi er toch nog wel af me dunkt. Dus beste volgers...reisverslagjes zullen pas later volgen...of ik moest ergens een free wifi spot vinden.
Na ff opfrissen op de kamer en ons broodje verorberd te hebben gaan we even het hotel verder verkennen. Overal waar je loopt dus speelautomaten en van die vervelende meiden die je constant wat in de handen proberen te duwen. En het feit dat hier nergens daglicht is irriteert me enorm.
Om 17u30 vertrekken we voor een avondtour door het nieuwe en oude Vegas...het nieuwe is de Strip, het oude is Fremontstreet. We rijden naar de Strip en passeren hotel Luxor in de vorm van een pyramide met een grote sfinx vooraan, we zien een kleinere replica van het Vrijheidsbeeld en The Brooklyn Bridge. Vervolgens worden we afgezet aan hotel Paris. Daar zien we een replica van de Eiffeltoren die verwerkt zit in het hotel. In het hotel zijn de Parijse straten nagebouwd en zie je ook de basis van de Eiffeltoren staan. Dan lopen we door naar hotel Belaggio...we gaan even naar binnen om in de lobby een gekleurd glazen plafond te bekijken en een tuin die volgens de reisleidster zo mooi is dat je hel gezien moet hebben...ik vond er niks aan, het leek wel iets voor in Plopsaland. Terug buiten aan het Belaggio wachten we even op een fonteinballet op muziek (van dezelfde bedenkers als die van de fonteinen van de Efteling). Het was wel mooi, maar véél te kort. We wandelen dan naar hotel Venetië waar gondels rondvaren, waar een replica van het plafond van de Sixtijnse kapel is te bewonderen en waar ook het San Marco Plein binnenin het hotel is nagebouwd. En in alle hotels komen de gokautomaten en speeltafels je de strot uit. Op de Strip kom je de meest rare figuren tegen...gelukkig mogen we terug de bus op en rijden we naar oud Vegas in Fremont Street. We passeren verschillende Wedding Chappels...aan Four Queens worden we afgezet en lopen we even in het oude Vegas rond. Ook daar de meest rare figuren rondom je heen...Chippendales die je vastnemen, blote (toch bijna helemaal) venten en meiden...luide muziek en verlichting 'all over'...dit gedeelte vind ik persoonlijk leuker dan de Strip. Hier zou ik nog wel wat langer kunnen rondhangen maar we gaan terug vertrekken naar ons hotel...en misschien maar goed ook want het was best een lange, vermoeiende dag. Mijn gsm geeft 18345 stappen aan, oftewel 13,36 km...hopelijk is het wat rustig in het hotel, maar ik denk dat Las Vegas ook nooit slaapt...