San Francisco

Wat hebben we slecht geslapen...voortdurend wakker van allerlei lawaai rond het hotel. Dacht soms echt dat er een aardbeving gaande was. In 1906 en 1989 waren er trouwens heel grote aardbevingen in San Francisco waarbij vooral in 1906 veel slachtoffers vielen. Vele buildings zijn nu earthquake-proef maar desondanks kan een aardbeving nog steeds grote gevolgen hebben. Ook in de lift van ons hotel staat te lezen dat deze uitgerust zijn met earthquake-sensors.
We nemen een sober ontbijtje op de kamer en verzamelen beneden voor een stadstour.
We rijden eerst naar de City Hall van San Francisco. Dit lijkt ook weer The Capitol in het klein. Het wemelt hier van de daklozen, die liggen hier gewoon op het plein te slapen voor het stadhuis.
Vervolgens rijden we naar uitzichtpunt Twin Peaks...volgens de legende van de indianen waren deze twee identieke bergen eerst man en vrouw en doordat ze te veel ruzie maakten werden ze van elkaar gescheiden en omgetoverd tot deze bergen. Het zijn twee heuvels met een hoogte van 281 m en ze zijn enkele meters minder hoog dan het hoogste punt van de stad, Mountain Davidson. De twee heuvels, Eureka of North Peak en Noe of South Peak liggen zo'n 200 meter van elkaar. De naam wordt ook gebruikt voor het stadsdeel gelegen onmiddellijk rondom de twee heuvels. De Spaanse veroveraars gaven de locatie de naam Los Pechos de la Chola, of de borsten van de Indiaanse. Nadat het gebied onder controle kwam van de nieuwe Amerikanen kreeg het de naam Twin Peaks (tweeling-bergen). Normaal gezien heb je hier een fenomenaal uitzicht over San Francisco. Er is wel redelijk veel bewolking dus 'fingers crossed' dat we toch nog ver kunnen kijken.
We begeven ons eerst in de wijk Castro, dit zou de meest homo-vriendelijke buurt zijn van de States. Er hangen nu ook enorm veel regenboogvlaggen in heel San Francisco. Dat is omdat de Gay-parade er binnenkort aankomt.
De bewolking wordt dikker naarmate we meer klimmen. Gelukkig hebben we toch nog een vrij mooi zicht over de stad wanneer we op Twin Peaks zijn gearriveerd. De Golden Gate Bridge zit wel helemaal in de nevel. Soms zien we het onderste stuk even opduiken. Wanneer we de bus opstappen zitten de buildings ook bijna helemaal in de nevel.
We vertrekken naar de wijk Haight Ashbury en naar het Golden Gate Park, het zou te vergelijken met Central Park in New York. Koningin Wilhelmina heeft destijds nog bloemen geschonken voor dit park. Er staat ook een Nederlandse windmolen. Veel tijd hebben we niet in het park dus hebben we er maar een heel klein stukje van gezien. Voor mij roept het in ieder geval geen Central Park-gevoel op.
Ik had ook graag die zes Victoriaanse, gekleurde huisjes gezien in Alama Square, meer bepaald in de Steiner Street, de zogenaamde 'Painted Ladies', maar er mogen geen tourbussen meer langs rijden. Spijtig...
We rijden verder naar St. Marys Cathedral. Het is een opvallende, moderne, Italiaanse betonnen kathedraal gebouwd in 1971. Het duurde zo'n 7 jaren vooraleer al het beton was opgedroogd. Vandaar dat er ook enkele gaten in staan...dit was volgens Ellen voor het drogingsproces. Dit is echt een indrukwekkend gebouw. En binnenin is de kathedraal ook verbazingwekkend mooi. We branden even twee kaarsjes voor al wie ons dierbaar is...Hier worden we toch even stil van.
We rijden over Embarcadero, komen langs Pier 39 en rijden door naar Pier 43,5, vlakbij Fisherman's Wharf...hier gaat Ellen kaartjes halen die we nog krijgen van Fox om een boottocht te maken langs de skyline van Manhattan...ook nog wat compensatie voor de problemen met de bus...hier gaan we ook afscheid nemen van onze reisleidster Ellen want er is al een andere groep aangekomen en ze moet die straks gaan opvangen in Los Angeles. Het was een leuke reisleidster...ook de groep vult nu zelf z'n vrije tijd in.
We gaan direct de boot op en zien bij vertrek al meteen een historische schip liggen...de USS Pampanito, een onderzeeër uit de Tweede Wereldoorlog. We varen langs de mooie skyline van San Francisco en varen onder de imposante Golden Gate Bridge (nevel is trouwens weer weg) door...we komen terug langs Alcatraz, de zwaarbewaakte gevangenis voor beroemde en gevaarlijke criminelen als Al Capone. Nu is het een museum dat je kan bezoeken en heeft het de status van Nationaal Park.
Op de boot is het erg winderig en heel koud...brrr...
Na de boottocht lopen we wat rond op Fisherman's Wharf, nemen een foto van het alom bekende Fisherman's Wharf symbool, en lopen dan terug naar Pier 39. Daar gaan we eerst wat 'fish and chips' eten bij WipeOut Bar & Grill. Lekker, maar véél te veel...
We wandelen vervolgens verder over Pier 39 en komen zo terecht bij de leuke zeeleeuwen. Nu kunnen we ze heel goed horen tateren tegen elkaar en kunnen we ze ook goed ruiken. Vechten kunnen ze ook goed, ze duwen mekaar gewoon van de pontons. Anderen liggen dan weer zalig van de zon te genieten. Dit is echt geweldig om te zien.
We wandelen terug naar Fisherman's Wharf en lopen naar Hyde Street, hier is een plaats waar de wereldberoemde kabeltram draait. We lopen het traject van de kabeltram omhoog...en dat is dus echt héél steil...pfff...maar echt de moeite om es te doen. En ook een manier om bij Lombard Street te komen en z'n wereldberoemde 'Crookedest Street' met z'n acht scherpe haarspeldbochten. Een lust om te zien hoe auto's en moto's zich hierop naar beneden manouvreren. Het was het klimmen echt wel waard om dit te kunnen zien.
Ondertussen zijn we best wel moe en besluiten we een taxi te nemen naar het hotel...daar aangekomen nog vlug een ijsje en een broodje halen.
En dan zit onze veelzijdige vakantie vol hoogtepunten er zo goed als op...de koffers vertrekkensklaar maken en morgen terug huiswaarts...