Bryce Canyon

Vandaag langer kunnen slapen. Is wel eens een keertje nodig want al die indrukken van de voorbije week vragen wel wat van je lichaam. Al moet ik toegeven dat de rondreis aan de Oostkust van de States (toch zeker die eerste week toen) toch vermoeiender was dan deze rondreis.
We ontbijten maar op de kamer (havermoutreepje en wat fruit) en maken ons klaar om een hele dag in Bryce Canyon door te brengen...we zullen dat rijkelijk buffetje van gisterenavond er eens af gaan wandelen ;)...we kregen van ons Sandra al een leuke tip om de Navajo Trail te gaan lopen in het park...
De bus brengt ons tot in Bryce Canyon National Park waar we eerst een fotostop hebben aan het uitzichtpunt Bryce Point. Wauw...hier ben ik weer erg van onder de indruk. Het lijkt wel een groot amfitheater met kleurige rotsformaties...deze rotsformaties noemen ze 'hoodoos'...het zijn kathedraalachtige torens. Door de samenwerkende krachten van vriezen en dooien worden de kalk- en zandsteenformaties langzaam geërodeerd en vormen zo de zogenaamde hoodoos. De afgesleten toppen zorgen voor prachtige formaties die in het zonlicht erg mysterieus lijken. De zon zorgt voor schakeringen van kleuren van de rotsen. Dit is een waanzinnig mooi schouwspel van 'Mother Nature'...hier krijg je nog meer respect voor de natuur. Het is wel best koud aan Bryce Point...het winterseizoen loopt hier in het park ook tot half mei, vandaar dat het waarschijnlijk nog erg frisjes is deze tijd van het jaar.
Na onze stop aan Bryce Canyon rijden we door naar uitzichtpunt Inspiration Point...vanaf hier gaan we wandelen langs het Rim-trail richting Sunset Point en Sunrise Point. We doen dit allen op eigen tempo en kunnen intussen genieten van al het moois dat Bryce Canyon ons laat zien. Aangekomen aan de General Store kopen we een broodje en drinken we wat...genoten van een hele dure, maar wel hele lekkere 'hot chocolate'...
Wanneer iedereen van de groep er is gaan sommigen met de bus terug naar het hotel. Wij besluiten om te blijven om op onszelf nog wandelingen te doen in het park. We krijgen wel de waarschuwing dat als het begint te regenen of onweren we onmiddellijk terug moeten komen. De meesten van de wandelaars die zijn gebleven doen de Queens Garden Trail. Dit is een makkelijke route van 1,8 mijl (2,9 km) waarbij je 357 ft (109 meter) moet dalen en ook weer moet stijgen. Bij deze route moet je langs dezelfde weg heen en terug. Wij besluiten echter om de tip van ons Sandra te volgen en de Navajo Loop Trail te gaan doen. Dit is een gematigde route van 1,3 mijl (2,2 km) waarbij je 550 ft (168 meter) moet dalen en ook weer stijgen. Bij deze route volgen we echt een loop, dus moeten we niet dezelfde weg terug te doen. Het plannetje raad ons aan om de route met de klok mee te lopen. Dan gaan we dan ook doen...al heel vlug gaan jas en trui uit want het zonnetje is ondertussen lekker warm...nog geen regen in aantocht...wat we te zien krijgen is fantastisch, we lopen gewoon tussen de hoodoos. Het eerste stuk is alleen maar dalen en gaat vrij goed. We passeren de 'Two Bridges', 2 natuurlijke bruggen vlak achter elkaar tussen hoodoos in. De combinatie van rots en groen (want er staan ook bomen) is geweldig. We zien vele squirrels (eekhoorns) en ze zijn zelfs erg fotogeniek. Even krijgen we een wat vlakker stuk en we zien nu toch donkere wolken boven onze hoofden verschijnen. De trui moet in ieder geval al terug aan...op een bepaald punt begint het stijgen terug...we lopen naast een uitgedroogde bedding...vroeger stond zelfs heel Bryce Canyon onder water, dat was voor de hoodoos er waren. We lopen door 'Scilent City'...en echt, het is er muisstil...echt genieten is dat. Het klimmen begint wat moeizamer te gaan...pfff...de wolken worden ook donkerder. We komen aan 'Wall Street'...het is een passage tussen hoge rotswanden en met een slalomparcours vrij steil naar omhoog. It is amazing! Er wordt serieus op onze adem getrapt maar wat een belevenis...dit pakken ze ons niet meer af. Bij de laatste stukken omhoog begint het in de verte te donderen. Gelukkig zijn we bijna terug aan het punt waar het Navajo Trail begon. Terug boven aangekomen pakken donkere wolken zich meer en meer samen en rommelt het nog steeds. We besluiten dan maar om de gratis shuttlebus van het park te nemen die ons bij het hotel zal afzetten. Een andere wandeling starten is te risicovol met het onweer en Swa zijn hiel doet eigenlijk te veel pijn om nog verder te wandelen. Na even wachten aan de halte kunnen we op de shuttlebus en rond half twee zijn we terug in het hotel. Ondertussen is het al flink aan het regenen. Ik hoop dat iedereen tijdig uit de canyon is gekomen. Wij hebben in ieder geval geluk gehad dat we voor het slechte weer terug boven waren en dat we ontzettend hebben kunnen genieten van onze trail...vandaag trouwens ongeveer 14464 stappen gedaan oftewel 10,86 km...
Op de kamer dan maar wat chillen...reisverslagje maken, wat internetten, lezen en straks op tijd gaan eten...dit keer ga ik zeker niet voor het buffet, zal maar een pasta-ke nemen ofzo. Misschien na het eten nog een shopke doen, Swake wil immers een echte cowboyhoed kopen en deze plaats is de laatste kans om er één te kopen. I will let you know tomorrow...