Grand Canyon-Moab

Rond de klok van 6u de beentjes uit bed, wat eten en naar lobby om sleutels af te geven...staan we daar en vraagt iemand ons of we weten hoe de ATM (is zoals geldautomaat in Belgie) werkt. Zie ik daar plots nog geld inzitten. Ik dacht dat het $1 was...Swake pakt het er snel uit en het blijkt toch wel $20 te zijn. Dat is de mijne zie ik hem denken...we denken maar dat het wat compensatie is voor de pechmomenten met de bus...vlug de koffers naar de bus, nog ff shopke doen voor wat fruit, granenreep, Snickers (voor ons Swake) en hop de bus in. Bye, bye Flagstaff...
Zag ik gisterenavond nog dat de buurt van Las Vegas getroffen is door een aardbeving van 5,4 op schaal van Richter. Goh, dat bezorgt me toch weer wat stress want wij zitten daar binnen enkele dagen. Maar nu eerst 'on the road' op weg naar Monument Valley, waar we een jeepsafari gaan doen met de Navajo-indianen in het Navajo-reservaat waar ongeveer 500 gezinnen wonen. Om alvast aan te geven dat het enorm groot is kan ik zeggen dat België volledig in een klein deel van het reservaat past.
Vanaf nu gaan we ook vaak een figuurtje tegenkomen dat lijkt op een gebocheld, fluitspelend mannetje. Dat figuurtje is Kokopelli, een vruchtbaarheidssymbool. Hij heeft een zak op de rug met allemaal cadeautjes in en vroeger ging hij bij de vrouwen van de indianen deze cadeautjes verkopen wanneer hun mannen weg waren en soms kregen die vrouwen na 9 maanden nog een cadeautje...get it? ;) dus echt een fluitspelend mannetje...LOL...
Eerst naar Cameron Trading Post voor een stop...Trading Posts zijn handelsposten, vroeger verhandelden de indianen hier hun waren...
Vooraleer we daar zijn zien we het landschap voortdurend veranderen. Je krijgt nu echt het cowboy- en indianengevoel als je rondom je kijkt. Net zoals in de westernfilms. We krijgen op de achtergrond nog wat westernmuziek te horen en dat maakt het plaatje helemaal compleet.
Het landschap begint stilletjesaan ook de rode zandsteenrotsen te vertonen, ook zien we hier en daar Mustangs (wilde? paarden) grazen.
Ook krijgen we in de bus nog een filmpje te zien over de geschiedenis van de Grand Canyon...
Aangekomen in Cameron Trading Post zien we een hangbrug...dit was destijds de eerste brug die ervoor zorgde dat men de Little Colorado River Gorge kon oversteken. Er is ook een souvenirshop met vele gadgets van de indianen...héél mooi, maar ook héél duur. Deze keer laten we ons niet verleiden ;)
Dan terug verzamelen en verder door naar Kayenta waar we onze lunch zullen inkopen.
Ondertussen krijgen we een heel verhaal over indianen in Amerika waarover ik op het einde van dit verslag voor de liefhebbers nog wat info zal plaatsen.
We krijgen ook de opdracht om ons horloge een uurtje vooruit te zetten want we zitten nu in een andere tijdzone...dit uurtje krijgen we terug als we naar Vegas gaan. Ook ruilen we de staat Arizona voor de staat Utah.
Ons broodje eten we op in de bus om dat verloren uurtje wat goed te maken. Dan verder richting Monument Valley.
We komen aan bij het vroegere huis van Harry en Mike Goulding vanwaar de jeepsafari zal vertrekken. Harry Goulding wou destijds een handelspost opzetten en kwam hier in deze regio uit in zijn zoektocht. Toen was er nog geen sprake van het Navajo-reservaat. Hij richtte hier in 1924 de handelspost (Goulding's Lodge & Trading Post) op en wilde voor de indianen meer geld binnenhalen. Dus dan maar naar LA met foto's van de omgeving naar John Ford met de vraag om in Monument Valley films op te nemen...de manier om geld te verdienen. En zo geschiede...vele films werden hier opgenomen...de eerste was Stagecoach van 1938, ook volgden Thelma and Louise, Back to the Future III, Transformers, westerns en nog veel meer. The Gouldings zorgden voor vele faciliteiten in het reservaat zoals een medisch centrum, shops, een high school, bioscoop en nog veel meer. Elektriciteit is er nog maar recent, voorheen werkte alles met gas. De traditionele Navajo-indianen leven nog altijd zonder water en elektriciteit.
Maar dan nu de jeepsafari...we worden opgedeeld over twee jeeps en trekken het Navajo Tribal Park van Monument Valley in. Spijtig genoeg is het beginnen regenen en zijn er geen enorme vergezichten door laaghangende bewolking maar de regen heeft dan wel het voordeel dat we straks niet volledig onder het rode zand zullen hangen. De koude pakken we er maar bij. Met de jeep passeren we de verschillende vormen rotsformaties (van Navajo-zandsteen, dat een zacht gesteente is...het hardere gesteente erodeert minder snel en blijft staan) die ook vele namen kregen. Zo zien we bv. 'The Sitting Hen' (hoeft geen verdere uitleg), 'Left and Right Mitten' ( linker en rechter want), 'Elephant Butte'(olifant spreekt voor zich, butte wijst op de vierkantige vorm), 'The Three Sisters' (precies drie nonnetjes in hun habijt) is een rots waarvan de openingen de letters W en V vormen van 'Welcome Visitors' of van 'Wonderful Valley' en nog veel meer. Onze chauffeur moest hier normaal gezien meer uitleg over gegeven hebben maar die hebben we spijtig genoeg niet gekregen. Dat vond ik toch een tegenvaller want om zelf al die vormen te herkennen is niet zo simpel. Zo heb ik alles afgezocht naar de liggende Snoopy maar ik heb hem niet gezien. En we moeten hem gepasseerd zijn want andere groep had hem wel gezien. We hebben een paar keer een fotostop gehad. Aan John Ford's Point kregen we de 'Marlboro Man' te zien. Hij reed te paard de rotsen op en dan kon je hem fotograferen. Dat punt is trouwens genoemd naar de eerste Hollywood-film Stagecoach met John Wayne die er is opgenomen.
Na de jeepsafari, helemaal verkleumd (en sommigen nog lachen dat ik mijn fleece sjaaltje meenam...heb het al goed kunnen gebruiken) de bus in en 'on our way' naar Moab, nog zo'n drie uurtjes rijden...we passeren nog 'The Mexican Hat', een rots die precies op een mannetje met Mexicaanse hoed lijkt, al zie ik er ook een kanarievogel op een stokje in...het stadje waar deze rots staat is trouwens vernoemd naar deze rots. Normaal gezien was er op onze trip naar Moab nog een bezoekje gepland aan Goosenecks State Park maar het slechte weer heeft hier anders over beslist. Spijtig, want je bent hier immers niet elk jaar.
Onderweg zien we het landschap verder veranderen in een nog zachtere zandsteen, lickstone...de rotsformaties beginnen na verloop van tijd 'arches' (bogen) te vormen door de erosie...zo zien we de bekende Wilson's Arch aan ons oog voorbijtrekken.
Aangekomen in Moab stoppen we eerst nog even bij een supermarkt om het hoogstnodige aan te kopen voor ontbijt en lunch. Het hotel The River Canyon Lodge is vlakbij en het ziet er een mooi hotel uit. In de lobby is het wel erg hondvriendelijk...er staat een grote bokaal met hondenkoekjes op de balie en verderop is een hondendrinkbak voorzien dat constant vers water voorziet voor de viervoeters...my kind of hotel :)
Op de kamer wat eten en dan de Main Street van Moab verkennen. Moab staat vooral bekend voor avonturiersvakanties. Na een flinke wandeling geven onze lijfjes echt wel aan dat het tijd is om te gaan rusten...we lijken allebei wel dronken van moeheid...dus bij deze slaapwellekes...morgen een volledig dagje Moab met zijn prachtige natuur...
Oh ja...mama-tje, ik kon je vandaag geen sms sturen, al heel de dag geen signaal in de natuurparken...geef je ons Mila een dikke knuffel van ons? x


Over de Navajo-indianen nog wat info. Ze wonen meestal in erg kleine huisjes zonder verdieping. Ze zijn immers van mening dat de geesten van hun voorouders zich boven hen bevinden en daarom willen ze geen verdieping op hun voorouders bouwen. Ook zien we weleens van die ronde huisjes, de zogenaamde 'hogans'...deze worden gebruikt voor hun ceremonies zoals bv. eerste menstruatie bij dochter,...de oorspronkelijke hogans werden gebouwd met stro en klei, ze hebben enkel een deur op het oosten gericht.
Bij de Navajo's is er veel werkeloosheid en alcoholisme. Elke dag doen ze de zonnegroet. De vrouwen hebben in de winter een ritueel in de sneeuw...ze smeren zich in hun ondergoed vol met sneeuw...dit zou de eeuwige jeugd opleveren.
Er wordt ook elk jaar een miss-Navajo verkozen...is niet echt een schoonheidswedstrijd zoals wij die kennen want hier moet de miss slim zijn (naar school gaan), moet ze de Navajo-taal spreken, moet ze een geit kunnen slachten, moet traditioneel kunnen dansen en nog veel meer.
Ya'at'eeh betekent hallo in de Navajo-taal...

Indianen zijn en blijven een gevoelig item in Amerika. Tot in 1827 woonden Cherokee-indianen in Georgia. Ze waren welvarend en westerlingen werden jaloers op de indianen. Ze wilden de indianen weg uit hun woongebied. Onder president Andrew Jackson kwam er in 1830 de Indian Removel Act...ze werden verdreven naar het westen van Amerika, ze vluchtten allemaal te voet via 'The Trail of Tears' (het pad der tranen) om een nieuw leven op te bouwen. Die tocht duurde ongeveer vijf maanden en was niet zonder gevaar.
De Navajo-indianen zitten nog wel in hun oorspronkelijke gebied, de Navajo-taal werd destijds wel verboden door de overheid maar nu wordt ze terug onderwezen.
Elk jaar is er een driedaagse festiviteit waar alle indianenstammen samenkomen, een 'Gathering of the Nations'...of een'PowHow'...of het ooit helemaal terug goed zal komen tussen de indianen en de gewone Amerikanen is weinig waarschijnlijk. Ze tolereren elkaar en that's it...