Grand Canyon

Om 5u gewekt door telefoon van de receptie...of ze even mochten komen kijken naar het toilet want buren hadden gebeld dat er water bleef lopen bij ons. Dit zag ik echt niet zitten omdat er bij ons helemaal geen sprake was van water dat bleef lopen. Dus gelukkig niemand op onze kamer om eens ff het toilet te controleren. Maar nu natuurlijk al wel wakker. Ik sukkel ook al vanaf de vlucht met bloedneuzen. Door de airco van het vliegtuig en nu in de bus heb ik last van uitdrogende slijmvliezen. Ook de hoogte waar we nu zitten heeft hier invloed op. Airco is echt niet gezond, hoor...
Na een kaasbroodje (was mis ik mijn havermoutje als ontbijt) en appeltje terug de bus op...and guess what? We hebben alweer een nieuwe bus...deze keer echt een bus voor grote rondreizen, zelfs onze apparaten kunnen we aan boord laden...derde keer, goeie keer? Oscar, de chauffeur is nog wel van de partij...had het al gelijk aan de stok met onze reisleidster omdat ie zat te bellen aan het stuur. Daar was Ellen het echt niet mee eens en groot gelijk heeft ze...dit doe je niet met 31 mensen aan boord...en zelfs niet als er niemand aan boord zit...(ja, die Oscar's...idd specialekes, hé, Sofie ;))
Dus nu terug onderweg naar Grand Canyon National Park waar we een grotere wandeling langs de canyon zullen maken...als het weer meezit tenminste, want ze voorspellen vandaag onweer en als dat begint is het echt gevaarlijk in het park...dus fingers crossed dat het onweer nog wat op zich laat wachten.
Het is nu trouwens Memorial Weekend in de Verenigde Staten...maandag is het Memorial Day...ze herdenken de gesneuvelde soldaten op die dag. Dus is het overal ook drukker deze drie dagen.
We worden afgezet aan Mather Point vanwaar onze South-Rim-wandeling (zuidelijke rand van de Grand Canyon) zal starten voor ongeveer een 4,5 km. We krijgen instructie om nooit dichter dan twee meter aan de rand van de canyon te gaan staan want de erosie kan er voor zorgen dat de randen afbrokkelen. Ook bij onweer moeten we zo snel mogelijk het park verlaten en gaan schuilen. We hebben van bij de start al een uitzichtpunt over de fantastische Grand Canyon. Ongelooflijk hoe éénzelfde punt er toch op tien minuten steeds anders gaat uitzien door lichtinval. Verder op onze route passeren we zo nog vele uitzichtpunten die ons een adembenemende kijk gunnen op dit natuurspektakel. Vandaag zien we zelfs stukjes van de blauw gekleurde Colorado River opduiken(Hidden River wordt ze ook wel eens genoemd omdat je ze niet goed kan zien). Ook het park naast de canyon herbergt een mooie natuur, zoals de Ponderosa Pine (soort dennenboom) en de Pinyon-Juniper. Na 1,1 km (0,7 mijl) stappen komen we aan het Yavapai Point and Geology museum waar we een idee krijgen over de verschillende lagen gesteentes van de canyon waarvan de oudste zelfs meer dan 1840 miljoen jaar oud is. Zag ik daar nog een verbodssticker op de deur hangen van een vuurwapen...dit zie je bij ons dus niet, maar in de USA is dat normaal...'verboden je vuurwapens mee binnen te brengen'...dan gaat onze tocht verder langs het 1,1 km lange 'Trail of Time', een tijdslijn die ons een idee geeft over alle verschillende steensoorten gedurende al die miljoenen jaren tot nu. Als we achterom kijken zien we dat er in de verte onweer op komst is. We gaan een versnelling hoger want dit wil je niet over je heen krijgen. Even valt er al wat regen, smeltende sneeuw en hagel. We horen het al donderen en achter ons is het zicht op de canyon al aan het verdwijnen. Eventjes lijkt het op te gaan klaren maar wanneer we ons broodje achter onze kiezen hebben (hadden we vanmorgen al opgehaald bij de Subway) gaat het harder regenen. We gaan dan het Hopi-winkeltje maar bezoeken (met allemaal spulletjes van de Hopi-indianen) en terwijl we daar binnen zitten breekt het onweer helemaal los. Wanneer het ietsje afneemt rennen we vlug naar het oudste hotel van het park, El Tovar...het is er enorm druk want iedereen wil schuilen voor het onweer. Dan in het hotel ook maar wat shopjes bekijken (en niets gekocht :p). Na een half uur wordt het iets lichter, het regent nog wel wat maar we wagen het erop om naar Bright Angel Lodge te stappen waar de bus ons terug zal oppikken. Het zicht op de canyon is nu helemaal weg...we zien enkel nog wolken in de canyon hangen. Wat een geluk dat we gisteren en vandaag (toch meestal) geweldig zicht hadden op het wereldwonder dat de Grand Canyon toch wel is...in de Lodge nog ff wachten op de bus en dan terug richting hotel...onze reisleidster Ellen had het trouwens flink aan de stok met Oscar, blijkbaar had ie iemand vergeten mee te nemen eerder op de dag waar hij verantwoordelijk voor was. Nog één foutje van de chauffeur en dan zal ook hij vervangen worden volgens Ellen. Zou ik trouwens niet erg vinden want zijn rijstijl is echt op het randje...rest van de dag wat chillen in en rond het hotel (misschien wel Mc Donaldje doen, hoort er toch wel bij in de USA ;))en vroeg bedje in want morgen lange dag voor de boeg...op het programma Monument Valley en Moab...
En voor degenen die gisteren niet het volledige verslag hebben kunnen lezen door de uploadproblemen...dit is nu aangepast en dat reisverslag is nu volledig gepost...

Voor de liefhebbers nog wat extra info over de Grand Canyon. Het gebied van de Grand Canyon ligt op het zogenaamde Colorado Plateau. Dit plateau ligt verspreid over vier staten nl. Utah (heeft meeste natuurparken), Arizona (ook wel Grand Canyon State genoemd), Colorado en New Mexico. Vijf tot zes miljoen jaar geleden stroomde de Colorado River over dit plateau vanaf de Rocky Mountains tot de Golf van California. Elke regenbui spoelde woestijnzouten in de rivier wat erosie tot gevolg had. Naarmate de jaren verstreken sneed de rivier steeds dieper in op de canyon. Zachtere rotslagen worden vlugger aangetast door erosie dan hardere. De zachtere lagen vielen uit elkaar door het gewicht van de hardere rotslagen en zo kreeg de canyon al zijn verschillende vormen met een prachtig resultaat...tot op vandaag gaat de erosie nog steeds voort.